AΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΟΥ ΠΑΤΕΡΑ....
Μετά από αίτημα του προπονητή της ομάδας Δημήτρη Σγούρα σας παραθέτουμε το γράμμα που έφτασε στα χέρια του PACO MERINO,δημοσιογράφου αθλητικού τμήματος της εφημερίδας DIADE CORDOBA και είχε τεράστια απήχηση στην Ισπανία καθώς τοιχοκολλήθηκε έξω από πολλά αθλητικά κέντρα και γυμναστήρια...
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ...
''Αγαπημένε μου πατέρα δεν ξέρω πως να στο πω..Σίγουρα πιστεύεις ότι το κάνεις για το καλό μου,αλλά δεν μπορώ να μην αισθάνομαι άσχημα και παράξενα..Μου έκανες δώρο μία μπάλα ενώ καλά καλά δεν είχα αρχίσει να περπατάω...Ακόμα δεν είχα ξεκινήσει το σχολείο και με έγραψες στην πρώτη μου ομάδα.. Μου αρέσει να προπονούμαι μέσα στην εβδομάδα,να κάνω πλάκες με τους φίλους μου και να παίζω τις Κυριακές,όπως κάνουν οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές..Αλλά όταν έρχεσαι στο γήπεδο δεν ξέρω..Δεν είναι όπως πρώτα..Πλέον δεν με χειροκροτείς όταν τελειώνει ο αγώνας,ούτε μου παίρνεις χυμό και σαντουιτς..Πηγαίνεις στην κερκίδα και σκέφτεσαι ότι όλοι είναι εχθροί,βρίζεις τους διαιτητές,,τους γονείς..Γιατί άλλαξες????Μου επαναλαμβάνεις ότι είμαι ο καλύτερος και ότι οι υπόλοιποι δεν αξίζουν τίποτα και ότι το μόνο που αξίζει είναι η νίκη...Αυτός ο προπονητής που λες ανίκανο είναι φίλος και με μαθαίνει να διασκεδάζω παίζοντας..Το παιδί που μπήκε αλλαγή στην θέση μου,θυμάσαι?Ναι αυτός που κριτίκαρες και έλεγες ότι δεν κάνει να μου κουβαλάει ούτε την τσάντα..Αυτό το παιδί είναι στην τάξη μου και όταν το είδα ντράπηκα..Δεν θέλω να σε απογοητεύσω αλλά δεν πιστεύω ότι έχω την ποιότητα να γίνω επαγγελματίας και να κερδίσω εκατομμύρια όπως ονειρεύεσαι..Με καταπιέζεις..Έχω σκεφτεί ακόμα και να τα παρατήσω..Αλλά μου αρέσει τόσο το ποδόσφαιρο..Μπαμπά σε παρακαλώ να μην με αναγκάσεις να σου πω να μην έρχεσαι να με βλέπεις όταν παίζω...''
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ...
''Αγαπημένε μου πατέρα δεν ξέρω πως να στο πω..Σίγουρα πιστεύεις ότι το κάνεις για το καλό μου,αλλά δεν μπορώ να μην αισθάνομαι άσχημα και παράξενα..Μου έκανες δώρο μία μπάλα ενώ καλά καλά δεν είχα αρχίσει να περπατάω...Ακόμα δεν είχα ξεκινήσει το σχολείο και με έγραψες στην πρώτη μου ομάδα.. Μου αρέσει να προπονούμαι μέσα στην εβδομάδα,να κάνω πλάκες με τους φίλους μου και να παίζω τις Κυριακές,όπως κάνουν οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές..Αλλά όταν έρχεσαι στο γήπεδο δεν ξέρω..Δεν είναι όπως πρώτα..Πλέον δεν με χειροκροτείς όταν τελειώνει ο αγώνας,ούτε μου παίρνεις χυμό και σαντουιτς..Πηγαίνεις στην κερκίδα και σκέφτεσαι ότι όλοι είναι εχθροί,βρίζεις τους διαιτητές,,τους γονείς..Γιατί άλλαξες????Μου επαναλαμβάνεις ότι είμαι ο καλύτερος και ότι οι υπόλοιποι δεν αξίζουν τίποτα και ότι το μόνο που αξίζει είναι η νίκη...Αυτός ο προπονητής που λες ανίκανο είναι φίλος και με μαθαίνει να διασκεδάζω παίζοντας..Το παιδί που μπήκε αλλαγή στην θέση μου,θυμάσαι?Ναι αυτός που κριτίκαρες και έλεγες ότι δεν κάνει να μου κουβαλάει ούτε την τσάντα..Αυτό το παιδί είναι στην τάξη μου και όταν το είδα ντράπηκα..Δεν θέλω να σε απογοητεύσω αλλά δεν πιστεύω ότι έχω την ποιότητα να γίνω επαγγελματίας και να κερδίσω εκατομμύρια όπως ονειρεύεσαι..Με καταπιέζεις..Έχω σκεφτεί ακόμα και να τα παρατήσω..Αλλά μου αρέσει τόσο το ποδόσφαιρο..Μπαμπά σε παρακαλώ να μην με αναγκάσεις να σου πω να μην έρχεσαι να με βλέπεις όταν παίζω...''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου